Met Betsy naar Italië

Sties eerste transport van vis naar het Europese continent ging naar Italië in 1962. Ik was de bestuurder van de truck “Betsy”, die tot aan het plafond gevuld was met ingevroren vis. We moesten de vis laden in Aalesund, 550 km ten noorden van Oslo. Maar er was een probleem. De truck “Betsy” had drie assen en, door de slechte wegen, was het verboden om daarmee te rijden op de weg rond Aalesund.

Er was een transport bedrijf genaamd Uhlens Transport in Aalesund. Dit bedrijf kon zelf geen trucks met drie assen kopen, want ze konden ze niet gebruiken door de slechte wegen daar. De autoriteiten gaven trucks met drie assen geen nummerplaten en registratie boekjes daar.

Uhlens Transport vond Sties truck met drie assen niet goed in hun territorium en de eigenaar van het bedrijf zei dat hij de politie zou bellen als hij nog 1 van Sties trucks met drie assen zou zien hier.

Hierdoor moest ik de truck verstoppen buiten Aalesund tot laat in de nacht. Dan, in het donker, reed ik de stad binnen naar de vriescel waar de vis lag. Na het laden van de vis moest ik wachten tot de volgende nacht. Ik reed terug in het donker en niemand zag me. De vis was nu op weg naar Italië.

20 Jaar later, in het jaar 1982, kocht Stie het hele Uhlens Transport op en daarna was Uhlens Transport deel van Sties.

M/S Kronprins Harald

Stie had ruimte gereserveerd voor de truck aan boord van de Kronprins Harald, die dienst deed op de nieuwe lijn Oslo – Kiel. Het was de eerste Sties truck die dit schip gebruikte en de eerste Sties truck die ingevroren vis naar Europa bracht.

In die tijd, in het jaar 1962, was er geen EEC. Er waren paspoort controles als je in Europa arriveerde. We moesten voor elk land nieuwe invoerrechten documenten hebben. Om in Europa te rijden hadden we toestemming nodig van elk enkel land. Toestemming voor Duitsland, België en Oostenrijk kregen we in Noorwegen, maar toestemming voor andere landen moesten we vragen aan de landen zelf. Sommige landen verzonden de toestemmingspapieren via de post naar Noorwegen, maar meestal moesten we ze ophalen bij de grens. Dat zorgde voor veel problemen.

Omdat dit de eerste keer was dat we iets transporteerde naar Italië, wisten we nog niet wat het kostte, wat de snelste wegenwaren en welke grenzen de snelste douane controles hadden. Dit moesten we allemaal zelf uitvinden.

Het laatste wat ik hoorde van Stie, toen de carport op de boot dicht ging was: Vind uit wat het kost, zorg dat je alle kwitanties bij je houdt.

En daarna hoorde hij lange tijd niets meer van ons. In die tijd was er niks waardoor Stie contact met ons op kon nemen. Hij moest wachten totdat wij hem belden, maar een telefoon gesprek naar Noorwegen moest handmatig worden bediend. Om een telefonische verbinding naar Noorwegen te maken, hadden ze een paar uur tot een hele dag nodig. Hierdoor konden we Stie niet bellen, voordat we op onze bestemming aankwamen. Daar hadden we tijd genoeg.

Sties tweede Scania Vabis 75 Super, jaar 1962

Reg. Nr: 29-95-32

Nick Name: Betsy

Hp: 205

Breedte: 2,40m

Hoogte: 3,20m

Lengte met aanhanger: 16m

Sties nieuwe Scania Super (“Peggy”) moet de oude Regent, geladen met 20 ton, op sleeptouw nemen van de bergen naar Trondheim. Ongeveer 150km.

Dit was de laatste rit voor de Regent, 1962.

-Jan Sunlay