Gerestaureerde Scania 141

Sties rijdt weer in Nederland

Van jongs af aan ben ik, Gerrit de Heus, al gek van stoere trucks uit Scandinavië en in het bijzonder Sties. Wat begon met fotograferen langs de snelweg en het maken van een model, is thans uitgegroeid tot een Sties-verzameling bij mij thuis en 2 websites.

“Zelfs de muren zijn in Sties kleuren.”

Sinds Sties overging in Nor-cargo zijn de opvallend gekleurde combinaties stukje bij beetje veranderd en nu dus helemaal voorbij door de naamsverandering in BRING Frigoscandia

Groot was dan ook het plezier toen transporteur Anton Timmerman zich bij Gerrit meldde om zijn tweede Scania 141 in Sties kleuren uit te voeren.

“In mijn huis zie je het blauw en wit van Sties terug. Zo is de trap in RAL 5015 geschilderd. En ik draag ook altijd wel iets van Sties.”

Aan het woord is Gerrit de Heus ongetwijfeld de meest fanatieke Sties-verzamelaar van Nederland en misschien zelfs wel van Europa. Hij was als jochie in de jaren zeventig al gek van vrachtwagens. Ging toen met zijn brommertje naar de snelweg om er foto’s van te maken.

“ Vooral van veel Denen en Noren. Maar later specifiek de blauw met witte Sties trucks. Die vielen op omdat ze er altijd schoon en tot in de puntjes verzorgd uitzagen en zeker ook door de aparte blauw met het aflopende wit op de deuren. Het straalt een soort van snelheid uit zeker in combinatie met de lange S van Sties.”

Ondanks zijn vrachtwagenrijbewijs komt Gerrit niet op een truck maar bij een aannemer in Werkendam terecht. Maar zijn interesse voor het transportbedrijf Sties blijft.

Omdat er geen model van een Sties-truck was besloot Gerrit om in 1986 er zelf een te maken. Een foto van het model gaf hij mee aan een Sties-chauffeur die het op het hoofdkantoor in Oslo bij directeur Stie afgaf.

Gerrit de Heus: “Toen kreeg ik een brief thuis of ik het model aan Sties wou verkopen. Zo ja, of ik het dan even langs wilde brengen. Ze stelden daarbij voor om mij in een truck op te laten komen naar Oslo. Ik besloot het te doen.”

Via een chauffeur van Peter Straver komt Gerrit de Heus bij Boers in Waddinxveen terecht. Daar vertrekt een Sties-truck met terugvracht voor Oslo.

“Dus met het model onder mijn arm bij de chauffeur ingestapt en mee naar Oslo.”

Toen Stie vroeg wat het model moest kosten, wilde Gerrit geen geld.

“Nee, als liefhebber van Sties had ik liever reclamespullen van het bedrijf. Ze stopten toen een doos met spullen vol zodat mijn verzameling in een keer enorm was gegroeid.”

Lastiger wordt het wanneer het bedrijf kort erna om wat meer modellen vraagt: een stuk of honderd…………

“Gezien de tijd die het me kost om zo’n model te maken, kon dat natuurlijk helemaal niet. Maar gelukkig heb ik een neef die bij Tekno werkte, deze firma maakte diversen modellen in STIES uitvoering

Wat betreft de “echte” Sties-trucks is alles sinds de overname van het straatbeeld verdwenen. Behalve in Noorwegen waar Sties-chauffeur van het eerste uur Morten Gran nog over een torpedo beschikt. Net als met de oprichter van Sties heeft Gerrit ook met deze chauffeur regelmatig contact.

Sinds kort is er echter een tweede exemplaar rijklaar. Anton Timmerman, eigenaar van het gelijknamige transportbedrijf uit Amersfoort, heeft een Scania 141 helemaal in Sties-uitvoering.

Anton Timmerman:” Als Scania liefhebber, het bedrijf telt nu 36 Scania’s waaronder 35 met een V8, heb ik al een 141 in mijn eigen bedrijfskleuren zwart met mint groen. Drie jaar geleden liep ik tegen een tweede exemplaar aan. De auto was helemaal gerestaureerd maar in de brand gegaan. Het interieur en de kabelboom waren weggebrand. De kabelboom vervangen is bij dit model simpel, maar het interieur weer helemaal herstellen was lastiger. Leo Bol heeft de cabine weer helemaal opgeknapt.”

Toen kwam de vraag in welke kleurstelling de 141 mocht gaan pronken.

Anton:” Een tweede 141 in dezelfde kleuren voegt niets toe. En van bijv. ASG en veel Engelse Arabie-rijders waren al kopieën. Omdat er van Sties alleen een torpedo in Noorwegen was, wilde ik de 141 in Sties-uitvoering.”

Daarbij is het wel zo netjes om Sties vooraf om toestemming te vragen. Iets dat Gerrit voor zijn rekening nam gezien zijn goede contacten aldaar.

Na groen licht is de trekker vervolgens m.b.v. fotomateriaal uit de verzameling van Gerrit exact in de kleuren gespoten. Gerrit zorgde voor de rode belettering op de lichtbak.

Beide heren zijn zeer in hun nopjes met het resultaat. Wat opvalt is het moderne uiterlijk dat de Scania door het opvallende blauw met aflopend wit nog steeds heeft.

Anton:” Het toont nog steeds fris en het past volgens mij op iedere soort cabine.”

Gerrit: “De man die dit ooit bij Sties heeft bedacht, is zijn tijd ver vooruit geweest.”

Alles is er aangedaan om de Scania zo dicht mogelijk bij een originele Sties-141 te laten komen. Zo is er de NLF-badge op de grille en de ronde gele sticker op de voorruit. Aan de achterzijde zijn Sties-spatlappen gemonteerd.

Hoewel Anton Timmerman zeker in deze tijd niet zit te springen om naar truckshows te gaan, zal de Sties-Scania beslist niet in de loods blijven staan.

“ We rijden ook nog met een 81, 88 en 143 in de nachtdistributie. Met de Sties-Scania ga ik voorladen. De wielbasis is 40 cm korter dan mijn eerste 141 waar ik haast geen put meer mee in of uit kom. De trailers zijn nu met 2.70m. immers veel hoger en vroeger zat er een lap van een schotel op.”

Gerrit heeft ondertussen de Nederlandse versie  van de Engelstalige Sties website gemaakt.

“Het moest allemaal in de vrije avonduurtjes en met een beperkt budget. Dat laatste is ook de reden dat ik geen voorraad met bijvoorbeeld Sties-truien kan laten maken. Ik weet zeker dat er wel vraag naar zou zijn. En ik zit er aan te denken om een Sties-boek uit te brengen. In mijn verzameling heb ik foto’s van bijna alle trucks.”

Anton Timmerman Transport

Anton Timmerman heeft een opmerkelijke ontwikkeling met zijn transportbedrijf doorgemaakt. Net als Gerrit de Heus was hij als jochie ook al helemaal gek van vrachtwagens.

”Ik zat in de kom van de snelweg bij Amersfoort altijd naar Volvo F89 en Scania 141 koelcombi’s uit Scandinavië te kijken.”

In 1992 begon Anton met een huiftrailer als charter op het buitenland. Daarna kwam er distributie binnenland.

“ Toen ik vier trucks in het binnenland had lopen ben ik zelf weer buitenland gaan rijden. Met een koelercombinatie vertrok ik zaterdag of zondag en was woensdag weer terug op de zaak. Dan kon ik onderhoud en administratie gaan doen. In het weekend vertrok ik weer voor een buitenlandrit.”

Inmiddels is het wagenpark uitgegroeid tot veertig trucks. Ook is er een sleepwagen waarmee Anton ook voor andere transportbedrijven bergingen doet. De helft rijdt binnenland. De andere helft komt door heel Europa.

Anton: “Losadressen in bijvoorbeeld Ierland en van de Poolcirkel tot in het puntje van Portugal. Die chauffeurs zijn soms drie weken van huis.”

Een uitgesproken voorkeur is er voor Scania achtcilinders.

“ We hebben vier Volvo’s, twee DAFs en de rest Scania’s. Er rijdt een zescilinder Scania. De rest is V8. Ik wilde zelf altijd ook een achtcilinder. Door de jaren heen is gebleken dat je heel weinig onderhoud aan de achtcilinders hebt en een goede restwaarde. Met een normale chauffeur hoef je qua brandstofverbruik zeker niet onder te doen voor een zescilinder. Door het extra vermogen biedt de achtcilinder extra rijcomfort.”

Met de in gebruikname van de 141 is de vloot achtcilinders op een bijzondere manier uitgebreid.