Arve’s auto’s

De volgende beschrijving en foto’s gaan over de auto van Arve ( Arabern) Almerud.

Dit was een Volvo FH12 combinatie met Bussbygg laadbakken. Deze leek in eerste instantie een gewone auto net als de andere FH 12′s, maar omdat Arve graag zijn eigen stempel op zijn auto’s drukte, werd er wat aan veranderd.

Voorop de cabine kwam met grote letters Volvo te staan, deze waren rood met wit. Op de zijkant van de cabine kwam zijn naam en zijn bijnaam te staan. Die bijnaam hield hij over omdat hij op het midden oosten had gereden, naar Dubai

Toen reed Arve bij Johan Evensen met de Bandar Abbas express. Op de zijkant van de cabine kwam ook nog een vlag geplakt met de naam STIES erop.

De auto van Arve was dus al een beetje veranderd, maar de grootste verandering moest nog komen, maar hier moesten Arve en zijn bijrijder wat op vinden.

De trucks van Sties hadden de meeste tijd over als ze uit Noorwegen vertrokken. Aan boord van de ferry werden dus de wielen blauw met wit geschilderd. Met een telefoontje werd er tijdens deze klus eten besteld en op de vraag voor welke hut, werd gezegd op het cargodeck, dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Dat Arve een goede bekende aan boord was werd zo wel heel duidelijk.

Eenmaal aangekomen in Kiel keken andere collega’s verbaasd op en dachten: “Hoe heeft hij dat nou weer zo snel gedaan?”

Later werd deze auto omgevlagt naar Nor-Cargo. hier was Arve niet blij mee, maar er was geen weg terug. Stie had het bedrijf verkocht en er was een afspraak gemaakt dat nog tien jaar lang de naam STIES op de auto’s zou blijven staan.

Toen deze jaren om waren werd besloten dat de naam Sties van de auto’s af gehaald werd en alle auto’s werden voorzien van een Nor-Cargo logo.

Zoals Arve mij vertelde was hij nog wel blij dat de auto’s nog blauw met wit bleven.

In de jaren die volgde,werd er door Morten Gran een Scania gerestaureerd: Betsy. Hiervoor had Morten logo’s nodig en die werden in Nederland besteld. Omdat Arve meestal voor het transport van en naar Noorwegen zorgde, werd ook nu weer een afspraak met hem gemaakt.

Zo moest ik op een warme zomerdag, een doosje wegbrengen naar Arve, waarop onze kleine meid begon te brullen dat ze mee wilde, nu was het erg heet deze dag maar ik zei: “Ok,  je mag mee als je ophoudt met huilen. En het werd muisstil . Eenmaal onderweg werd de stilte welliswaar soms onderbroken maar nu zonder huilen.

Als er een blauw met witte auto aankwam zei ze dan ook: “Sties auto pappa!” En dit was toch best wel leuk, toen dan ook Arve ariveerde werd het wel heel duidelijk dat Arve’s truck herkenbaar was, want nu zei ze: “Mooie Sties auto pappa!” en vooral in dat mooie had ze gelijk. Alsof ze er toen al kijk op had.

Er werden weer wat foto’s gemaakt, wat bijgepraat, handen geschud en goede reis gewenst. Waarop Arve nog eens wees op de sticker achterop mijn auto, en zei:  “Sties, de mooiste naam op de wereld.” Daaraan terugdenkend weet ik dat wij het zelfde gevoel hadden over Sties.