De dagelijkse 560km van Oslo naar Trondheim

De oude dagen door Jan Sunlay.

We reden regelmatig naar Trondheim om vis te laden. De weg van Oslo naar Trondheim was 560 km lang. Het hoogste punt van de weg was 1024 m. STIES trucks reden deze afstand bijna elke dag.

We deden 14 uur over de rit met maar twee stops. Een stop voor het eten ‘s avonds en een om middernacht voor wat koffie en een broodje bij een benzinepomp.

STIES trucks waren meestal de laatste trucks die de grens van Oslo passeerden naar Trondheim. Dat kwam omdat we wachtten op de vracht van onze laten klanten. Maar het leuke was dat we meestal de eerste trucks in Trondheim waren in de ochtend. We probeerden om te lossen rond 7 uur ‘s ochtends. Om dat te halen, moesten we om 5 uur ‘s avonds op zijn laatst, vertrekken uit Oslo.

Soms waren we pas klaar om te gaan om 6 of 7 uur ‘s avonds, maar Stie’s zei dan tegen ons: “Je moet morge om 7 uur in Trondheim zijn, maar rijdt niet te snel”.

De weg van Oslo naar Trondheim. Veel plaatsen op de weg waren zo smal dat twee trucks elkaar niet konden passeren.

Het 1024 m bordje. De top van de berg. Nu moeten we over het plateau van de berg rijden, een afstand van ongeveer 70 km, voordat we weer naar beneden gingen.

De weg die de berg op ging was zo stijl en smal, dat we 20 minuten deden over de laatste 8 km. De weg was zo smal dat er geen andere trucks of auto’s konden passeren, behalve op de speciale passeer punten. Voertuigen die naar beneden reden moesten wachten op voertuigen die naar boven reden. Trucks die naar boven reden konden niet stoppen, want er was een probleem om hem dan weer te starten.

“Een keer toen we met de Regent de berg op reden, zagen we een kleine auto achter ons. De bestuurder was erg gestrest en probeerde ons steeds in te halen, maar dat was onmogelijk. We konden niet stoppen als we de berg op reden.

We zagen zijn linkerlicht in onze spiegel. We reden in de tweede versnelling en moesten nog 10 minuten rijden voordat hij ons in kon halen. Mijn bijrijder reed en na een tijdje zei hij:

Blijf zitten waar je zit en houdt het gaspedaal op de bodem als je stuurt met je linker hand. Toen ging hij naar buiten door de linker deur, klom op de bumper en opende de kap.

Hij deed alsof hij de motor maakte. Na een poos klom hij weer naar beneden en ging weer in de truck zitten. De bestuurder in de auto achter ons zag dit allemaal.

Toen het mogelijk was om ons in te halen, lieten we hem dat doen. Maar toen lag ik in de truck zodat de mensen in die auto mij niet konden zien. Ze zagen maar één chauffeur in de truck zitten en snapte er niks van. Hoe kon 1 iemand nou ooit een truck omhoog rijden en tegelijkertijd de motor repareren?”

-Jan Sunlay